عوامل مؤثر بر توانمندسازي زنان روستايي در حفاظت از محيط زيست

هدف تحقيق توصيفي- تحليلي حاضر، شناسايي عوامل مؤثر بر توانمندسازي زنان روستايي در حفاظت از محيط زيست است. ابزار تحقيق پرسشنامه اي است كه روايي و پايايي آن با استفاده از نظرات متخصصان و آزمون آلفاي كرونباخ (0/92>α >0/80) مورد بررسي و تأييد قرار گرفت. جامعه آماري تحقيق شامل تمامي زنان روستايي در شهرستان ساري است (94322=N) كه 301 نفر براساس جدول كرجسي و مورگان به عنوان نمونه آماري با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي تناسبي انتخاب شدند (301=n). نتايج توصيفي تحقيق نشان دادند كه ميزان توانمندسازي بيشتر پاسخگويان در حفاظت از محيط زيست در سطح متوسط است. نتايج يافته هاي تحليلي نيز نشان دادند كه رابطه معني داري بين ويژگي هاي فردي، اطلاعاتي، آموزشي و شخصيتي پاسخگويان با ميزان توانمندسازي آنان در حفاظت از محيط زيست وجود دارد. نتايج حاصل از آزمون مقايسه ميانگين ها نشان داد كه تفاوت معني داري بين ميزان توانمندسازي پاسخگويان مالك و غيرمالك زمين زراعي در حفاظت از محيط زيست وجود دارد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چندگانه نيز نشان دادند كه ويژگي هاي شخصيتي، ميزان مشاركت در برنامه هاي آموزشي- ترويجي، ميزان مشاركت در برنامه هاي حفاظت از محيط زيست و ميزان استفاده از منابع اطلاعاتي 54/30 درصد از تغييرات ميزان توانمندي پاسخگويان در حفاظت از محيط زيست را تبيين مي كنند.