بررسي تطبيقي جلوه هاي بلاغي صنعت تلميح در شعر احمد وائلي و احمد عزيزي

ماهيت تلميح و جايگاه آن در ترسيم منظومه فكري و عقيدتي شاعران معاصر، نكته اي است كه كمتر به آن توجه شده است. اين صنعت بديعي دو بعدي؛ يعني ناظر بر وجوه صوري و معنايي، مي تواند منعكس كننده جهان بيني مسلط و بنيادهاي فكري و زيباشناسي شعر ديني باشد. احمد وائلي شاعر نامدار معاصر شيعي عرب و احمد عزيزي آييني سراي ايراني، از شاعران توانمندي هستند كه آرا به بلاغي تلميح در شعرشان بسامد زيادي دارد. هر دو شاعر با استفاده از اطلاعات و اندوخته هاي ادبي، تاريخي و مذهبي از اين آرايه در اشعارشان به طور چشمگيري بهره برده اند و به عنوان ابزاري در خدمت انديشه ها و پيام هاي ديني خويش بهره گرفته اند. بيشتر تلميحات دو شاعر، برگرفته از آيات و داستان هاي قرآني است و ريشه قرآني و اسلامي دارند و هدف دو شاعر از بكارگيري آن، تلاش براي رسيدن به هدف هاي ارزشمند اسلام است. در پژوهش حاضر سعي شده است ضمن طبقه بندي و تشريح شبكة تلميحات به كيفيت تلميحات قرآني و روايي، تاريخي، ديني و ادبي در شعر دو شاعر پرداخته شود. اما آنچه شيوه وائلي و عزيزي را در كاربرد اين تلميحات متمايز ميكند كاركرد اين هنر بلاغي - بويژه در شعر وائلي - نه به منظور تفنن و هنرنمايي ادبي، بلكه به منظور بيان چالش هاي فرهنگي، اجتماعي و ديني جامعه اسلامي است.