تحليل گفتمان نامه ي كسري به نگهبان مدائن در شاهنامه

تحليل گفتمان يك رويكرد بين رشته اي و بسيار گسترده است ولي تاكنون از اين روش در زمينه تحليل علمي نامه هاي شاهنامه به كار نرفته است. در شاهنامه فردوسي نامه ها به عنوان وسايل برقراري ارتباط و انتقال پيام كاربرد و اهميت فراوان دارد و بخش عظيمي از منظومه بلند وجاويد فردوسي را نامه ها تشكيل مي دهند. در اين پژوهش سعي بر آن است تابه تحليل نامه كسري به نگهبان مدائن بر اساس نظريه وان دايكت بپردازيم و از اين طريق رويكردهاي زباني و فرازباني در اين متون وتفكر و عقايد و بستر شكل گيري مفاهيم مورد نظر فردوسي را بررسي و واكاوي نماييم. شخص خودكامه اي همچون كسري در عين حال كه از عمل فرزندش ناخشنود است با خود شيفتگي اش نوشزاد را منسوب به خود مي داند و نيز رحم او نسبت به فرزندش را نشان مي دهد و اينكه نمي خواهد اورا مجازات سخت نمايد اما تقدير چيز ديگري رقم مي زند. فردوسي مي خواهد احساسات دروني افراد را براي خوانندگان نمايان كند و از ميان حرف هاي كسري طي نامه اي كه به مرزبان مدائن مي نويسد درونيات اور اغير مستقيم اما روشن و دقيق به مخاطب بشناساند.