نقش زبان و ادبيات فارسي در پروژه ملت سازي عصر پهلوي اول (مورد مطالعه: كتابهاي درسي دوره پهلوي اول)

در مسير پروژه ي ملت سازي عصر پهلوي اول، ايجاد تغييرات بنيادين در ايده ي ايرانيت قديم و خلق ايده ي ايرانيت جديد بر مبناي الگوي ايراني متجدد مدنظر ايدئولوگ ها و سياستگذاران اين دولت بود. در راستاي تحقق اين هدف دولت از دستگاه هاي ايدئولوژيك نظير آموزش و پرورش و ابزارهاي آموزشي همچون كتب درسي بهره مند گرديد. از آنجا كه تكيه بر زبان و فرهنگي مشترك از مولفه هاي تاثير گذار در ساخت ملت ها به شمار ميايد بر آن شديم تا در اين مقاله با استفاده از روش گردآوري اطلاعات تاريخي به بررسي تلاش سياستگذاران آموزشي در بهره گيري از زبان و ادبيات فارسي در راستاي پروژه ملت سازي و انعكاس آن در محتواي متون درسي آن دوره بپردازيم. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه سياستگذاران آموزشي و مؤلفان كتاب هاي درسي در انعكاس مفاهيم و مصاديق فرهنگي ايرانيت جديد تأكيد ويژه اي بر نقش زبان فارسي به عنوان زبان ملي مشترك و همچنين ادبيات فارسي داشته اند.