نقد و تحليل كتاب زبان فارسي سال سوم رشته علوم انساني بر پايه نظريه گشتاري

محتواي درس زبان فارسي در يك فرايند آموزشي هدفمند و گام به گام در سه پايه اول، دوم و سوم نگاشته شده است. كتاب زبان فارسي سال سوم رشته علوم انساني متوسطه دوم (دبيرستان) شامل مباحث در هم تنيده اي است كه در آن چهار حوزه زبان شناسي، دستور، نگارش و املا و بياموزيم نگاشته شده است. به نظر مي رسد، مؤلفان محترم در توصيف محتواي كتاب بيشتر با رويكرد ساختگرا كه صرفا بر معيار ساخت و نشانه هاي صوري اشاره دارد، توجه نشان داده اند و اين امر سبب بروز نارسايي، كاستي و ابهام هايي در آموزش اين كتاب شده است. از جمله در تعريف واج، هجا، تكواژهاي اشتقاقي و تصريفي، مباحث دستوري، در خصوص فعل، ساختمان اسم، جمله و اجزاي آن. در اين پژوهش قصد بر آن است كه با شيوه تحليلي توصيفي و شواهد درون متني به بررسي ضعف هاي كتاب پرداخته شود و ضمن بيان نمونه هاي تكميلي، نشان دهيم با كاربرد نظريات جديدتر به ويژه گشتاري، در كنار ساختاري، مي تواند ثمربخش و كارگشا باشد. بنابراين در بخش نخست اين مقاله، نمونه هاي زبان شناسي و آواشناختي مورد بحث قرار مي گيرد و در بخش دوم به بيان مقوله هاي دستوري (وبياموزيم ها) پرداخته مي شود.