سنجش سطوح توسعه يافتگي روستاهاي بخش پيربكران شهرستان فلاورجان

در فرايند برنامه ريزي توسعه روستايي، شناخت و تحليل تنگناهاي نواحي روستايي و سطح بندي نواحي از نظر ميزان برخورداري و محروميت داراي اهميت بسزايي است كه همواره بايستي به آن توجه شود. بنابراين، هدف پژوهش حاضر سنجش سطوح توسعه يافتگي روستاهاي بخش پيربكران در شهرستان فلاورجان و نيز رتبه بندي آن ها از نظر ميزان برخورداري يا محروميت از امكانات و تسهيلات مختلف بود. به منظور دستيابي به هدف پژوهش 7 شاخص كه در مجموع شامل 51 زيرشاخص بودند، انتخاب گرديدند. نظر به اينكه شاخص هاي مورد استفاده در اين پژوهش داراي مقياس هاي متفاوتي بودند، در نتيجه، با استفاده از روش تقسيم بر ميانگين رفع اختلاف مقياس شدند و براي تقليل و رفع واريانس بين شاخص ها وزن هر شاخص با استفاده از روش آنتروپي محاسبه و بر شاخص هاي رفع مقياس شده اعمال گرديد. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه بخش پيربكران شهرستان فلاورجان داراي چهار روستاي محروم، 20 روستاي نيمه برخوردار و دو روستاي برخوردار است. به طور كلي ضريب برخورداري نواحي روستايي بخش پيربكران در وضعيت نيمه برخوردار قرار داشت. درنتيجه، با توجه به محدويتي كه در مناطق و نواحي روستايي و همچنين ضرورت اولويت بندي فعاليت هاي توسعه وجو دارد، يافته هاي اين پژوهش قادر است تا اساسي براي شناسايي نواحي روستايي كمتر توسعه يافته منطقه مورد مطالعه و توجه بيشتر به آن ها در برنامه هاي توسعه روستايي باشد.