تئوري ادبي حزب ناسيوناليسم در ايران

ناسيوناليسم يا مليت گرايي يكي از دستاوردهاي تمدن اروپايي بود كه در قرن نوزدهم ميلادي، همزمان با انقلاب مشروطه و همراه با جريان روشنفكري، به ايران نيز راه يافت. يكي از اهداف ناسيوناليسم تشكيل حكومت ملي با حاكميت مردم بود و از همان دوران مشروطه روشنفكران به آن توجه داشتند؛ تشكيل حكومت ملي و البته نه مردمي، با روي كار آمدن رضاخان و اقدامات اصلاحگرانه وي محقق گرديد. بنا به پژوهش هاي به دست آمده، ناسيوناليسم با شعار وطن دوستي، تأثير بسزايي در ادبيات دوران معاصر داشته است. اين تأثير را هم در محتواي آثار ادبي دوران پهلوي (بخصوص پهلوي اول) مي توان مشاهده نمود، هم در گسترش روزافزون رمان هاي تاريخي؛ ادبيات كودك و كتاب هاي درسي اين دوران نيز بر وطن دوستي و پرستيدن مام وطن تكيه داشتند. در اين مقاله تأثير انديشه ناسيوناليستي بر ادبيات معاصر ايران (دهه 30 و 40) مورد بررسي قرار گرفته است.