بررسي موضوعي مدح در قصيده هاي شاعران عصر غزنوي (منوچهري، عنصري، فرخي) با سلجوقي (انوري و معزي)

شعر هاي مدحي از نخستين موضوعاتي هستند كه مورد توجه شاعران پارسي گوي از جمله شاعران عصر غزنوي و سلجوقي بوده اند وشكل خاص قصايد ستايشي مديون سرايندگان اين عصر مي باشد كه زمينه رقابت بين شاعران را فراهم كرده است و شاعران با ستايش قدرتمندان و پادشاهان مخارج زندگي خود را تامين مي كردند. با وصف موضوعاتي مانند علم، حلم، بي نظيري، اقتدار، تهنيت، و..رضايت ممدوحان خود را جلب مي كردند. از شاعران دوران غزنوي كه به ذكر وصف ممدوح پرداخته اند فرخي سيستاني،. عنصري بلخي، منوچهري دامغاني و شاعران دوران سلجوقي انوري و امير معزي سرآمد مي باشند كه اين شاعران با گزافه گويي ها و اغراق هاي بي اساس براي بزرگ كردن ممدوح زمينه ثروت خود را فراهم مي كردند. در اين جستار به اين سؤال مطرح شده پاسخ داده خواهد شد كه: شاعران اين دو عصر، چه درون مايه هايي را در قصايد خود براي وصف ممدوح به كار برده اند و در اين درون مايه ها به هم شباهت دارند يا خير؟ و بررسي شاعران اين دو عصر از آن جهت اهميت دارد كه به خاطر نزديك بودن اين دو عصر، ممكن است از نظر مضامين مشترك خيلي به هم نزديك باشند. و تحليل ديوان هاي اين شاعران نشان مي دهد كه وجوه مشتركي بين وصف هاي شاعران اين دو عصر ديده مي شود كه از همه واضح تر بزرگي و بخشندگي مي باشد.