تحليل انتقادي تناقضات اخلاقي در آموزه هاي قابوس نامه

ادبيات اندرزي از گسترده ترين انواع ادبي در ادبيات فارسي است كه از ديرباز به صورت هاي متفاوت و ساختارهاي متنوع در نظم و نثر رايج بوده است. اين آثار، واكنشي در برابر رخدادي كلي و شامل تجربه هاي گروهي در يك برهه زماني و انتقال آن به نسل هاي ديگر است، پس اندرزنامه ها نگاهي به گذشته دارد، بيان كننده جريان حال و در آموزش فرداي انسان ها سهيم است. قابوس نامه از آثار تعليمي و مايه گرفته از آداب و اندرزهاي پيش از اسلام و اسلام و بيانگر دنياي نويسنده است كه در روزگار ما جايگاهي ويژه دارد. درباره اين اثر، پژوهش هاي بسياري انجام شده است كه هر يك توصيف كننده آموزه هاي تربيتي، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي مبتني بر اخلاق است؛ اما اين مقاله با روش تحليلي - انتقادي به تناقض ها و مباحث مغاير با اخلاق در حوزه هاي مختلف قابوس نامه مي پردازد. هر باب و بند و جمله قابوس نامه روايت ايدئولوژي خاصي است؛ اما راوي اين روايت هاي انساني است با انديشه هاي متناقض كه اين تناقض ها و مغايرت ها با اصول اخلاقي و انساني، نشان دهنده ذهن انساني رند و در عين حال آشنا با واقعيت هاي اجتماع است.