تحليل و بررسي نقش گردشگري در توسعه و آمايش جنوب شرق كشور

صنعت گردشگری به عنوان مهم ترین صنعت جهان در دهه های اخیر، رشد سریعی در توسعه اقتصادی جهان داشته كه در نتیجه افزایش نرخ رشد سالانه در تولید ناخالص ملی در سطح جهان، صادرات، تحارت جهانی و خدمات، سهم گردشگری بین المللی در فعالیت های اقتصادی جهان به طور مداوم بالا رفته است. علاوه بر جنبه اقتصادی این صنعت، گردشگری می تواند تغییرات فرهنگی و اجتماعی مهمی را در كشور میزبان ایجاد كند و از طریق توزیع درآمد، اشتغال زایی و كاهش فقر، باعث توسعه و پیشرفت اجتماعی شده، رفاه اجتماعی و سلامت عمومی را ایجاد كند. توسعه صنعت توریسم برای كشورهای در حال توسعه كه با معضلاتی چون نرخ بیكاری بالا، محدودیت منابع ارزی و اقتصاد تك محصولی مواجه هستند، از اهمیت فراوانی برخوردار است. تأكید بر اهمیت صنعت توریسم در ایران از آن جهت است كه بر اساس گزارش سازمان جهانی جهانگردی، ایران رتبه دهم جاذبه های باستانی و تاریخی و رتبه پنجم جاذبه های طبیعی را در جهان داراست. در سال ۲۰۰۸، در حدود دو میلیون گردشگر خارجی از ایران بازدید كرده اند. استان سیستان و بلوچستان یكی از استان های ایران و در جنوب شرق كشور واقع شده و دارای توانمندی هایی در زمینه های مختلف است كه در صورت توجه به صنعت توریسم این منطقه با توجه به این توانمندی ها، در این استان، شاهد توسعه و كاهش مشكلات فراروی منطقه جنوب شرق كشور خواهیم بود. این تحقیق بر آن است تا با بررسی و شناسایی توانمندی های گردشگری این استان، به بررسی نقش گردشگری را در توسعه و آمایش منطقه جنوب شرق كشور (استان سیستان و بلوچستان) بپردازد. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی و روش گرداوری داده ها، اسنادی و میدانی است. نتایج تحقیق حاكی از وجود توانمندی های فراوان این منطقه و تاثیر فراوان درآمایش و توسعه آن است كه نیاز به انجام آمایش سرزمین جامع این استان را ضروری ساخته است.