فرهنگ و ادبيات عامه در ادبيات نمايشي هرمزگان (مطالعه موردي نمايش زار)

ادبيات نمايشي در ايران به دليل سرشت غير رسمي اش به نسبت شعر كه همواره نظر به نخبگان و ارباب قدرت داشته، رو به عامه ي مردم داشته است. از اين رو بسياري از مؤلفه هاي فرهنگ توده و سنت هاي مردمي را مي توان در دل نمايش هاي غير رسمي مردم عادي به روشني ديد. براي تدوين تاريخ جامع ادبيات نمايشي ايران ضروري است، نمايش هاي رايج مردمي را در خرده فرهنگ هاي قومي نواحي ايران، به خوبي گزارش و ضبط و تحليل كرد. با توجه به اين ضرورت فرهنگي و علمي در اين مقاله مي كوشيم به روش توصيفي - تحليلي نمايش زار كه از سنت هاي نمايشي مردم هرمزگان است از منظر عناصر نمايشي ارسطو كه شامل بيان، چشم انداز، موسيقي، پيرنگ، شخصيت و انگاره است؛ توصيف و تحليل كنيم. نتيجه آن كه تمامي عناصر ياد شده در نمايش زار نمود يافته اند و موسيقي به عنوان برجسته ترين عنصر اين نمايش نقش مهمي در دست يافتن به نتيجه ي اين نمايش كه به زير آوردن باد زار، از مركب خود است، ايفا مي كند. اين نمايش از منظر عناصر نمايشي داراي بسامد بالايي است و به دليل اعتقاد به چنين باور و بينشي همچنان در هرمزگان به اجرا در مي آيد.