بررسي نقش عوامل فردي و ترويجي در توسعه خود اشتغالي زنان روستايي استان زنجان

امروزه يكي از معيارهاي مهم براي سنجش درجه توسعه يافتگي يك كشور، اشتغال زنان است. اشتغال زنان مي‌تواند امكان بهره‌گيري بهتر جامعه از اين نيروي كار بالقوه را فراهم آورده و زمينه‌ساز توسعه جوامع روستايي باشد. لذا شناسايي عوامل موثر بر اشتغال زنان از اهميت بالايي برخوردار است. از اين رو اين مطالعه با هدف بررسي نقش عوامل فردي و ترويجي مؤثر بر توسعه خود اشتغالي زنان روستايي در استان زنجان انجام گرفت. جامعه آماري اين تحقيق زنان روستايي استان زنجان بودندكه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده نمونه مورد نظر از سطح روستاهاي سه شهرستان شامل زنجان، خدابنده و ابهر انتخاب گرديد. حجم نمونه با استفاده از نرم افزار G.Power برابر با 188 نفر تعيين گرديد. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق پرسشنامه‌اي بود. روايي ظاهري و محتوايي ابزار تحقيق با استفاده از نظر متخصصان موضوعي مورد تاييد قرار گرفت. به منظور بررسي پايايي ابزار مورد نظر پيش آزمون انجام گرديد و ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه شد و مقدار آن براي متغيرهاي تحقيق بين 0/91 و 0/96 بدست آمد كه نتايج ضرايب حاصل حاكي از پايايي خيلي خوب ابزار بود. يافته‌هاي تحقيق بر اساس رگرسيون لجستيك نشان داد ميان عوامل فردي (شامل: سطح تحصيلات و سطح ريسك پذيري) و عوامل ترويجي (شركت و نگرش نسبت به دوره‌هاي آموزش و ترويجي) با خود اشتغالي زنان روستايي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد.