مطالعه علل و پارامترهاي موثر بر تشكيل درزه هاي بنتونيتي در ديوارهاي آب بند بتن پلاستيك

برای اجرای دیوارهای آب بند با مصالح بتن پلاستیك یا بتن سازه ای از روش پانلی استفاده می شود . در این روش حفاری و بتن ریزی پانلها بطور مت ناوب و یك در میان انجام می شود . یعنی پس از ساخت پانلهای اولیه، پانلهای ثانویه در بین پانلهای اولیه اجرا می شود. در این روش درزهای حاوی مواد بنتونیتی اجتناب ناپذیر بین پانلهای اولیه و ثانویه ایجاد می شود . از تبعاتی كه این درزه ها ممكن است داشته باشد، اینست كه بر اثر فرسایش مصالح داخل آنها، عملكرد قابل قبول دیواره، به عنوان كنترل كننده تراوش مورد سئوال و تردید قرار گیرد . بدین علت كاهش ضخامت این درزه ها تا حد امكان اهمیت خاصی پیدا می كند. در ادبیات فنی اجرای دیوارهای آببند تنها در موارد اندكی به بررسی درزه های بنتونیتی بین پانلهای دیوار آببند پرداخته شده است . در مواردی از اجرای دیوار آببند كه تاحدودی به مسئله درزه های بنتونیتی بین پانلهای اولیه و ثانویه پرداخته شده، عنوان شده است كه درزهای بنتونیتی تأثیرمنفی قابل ملاحظه ای بر عملكرد دیوار ندارد . با این حال بر ر وی درزه هایی كه بحرانی تشخیص داده شده، اقدامات اصلاحی انجام شده است .درپژوهشی كه انجام شد تأثیرات تعدادی پارامتر طراحی و اجرا - بدست آمده از ادبیات موضوع - روی ضخامت درزه مورد ارزیابی قرار گرفت، و بدین منظور یك مدل فیزیكی آزمایشگاهی طرح و ساخته شد و آزمایشات متعددی بر روی آن صورت گرفت . نتایج آزمایشات نشان داد، پارامتر هایی چون زمان باقیماندن گل روان در ترانشه حفاری، آلودگی گل به سیمان، سیركوله كردن گل در مدت حفاری، گل كار كرده در مقابل گل تازه، و اضافه كردن افزودنی ها بر اندازه ضخامت كیك بنتونیت مؤثرند. نتایج آزمایشات ذكر شده بصورت خلاصه در این مقاله ارائه شده است. كلیدواژه‌ها: