«بررسي تطبيقي قصه هاي كلاسيك، با رويكرد قصه درماني (قصه هاي تعليمي، عرفاني، حماسي)»

از زماني كه بشر قدم به عرصه هستي گذاشت، از قالب قصه و داستان، براي جلب مخاطب و تأثير بيشتر بر او استفاده كرده است. خواننده يا شنونده داستان، با هم ذات پنداري با قهرمان آن، به تجربياتي دست مي يابد كه بي ترديد در نوع نگرش او به جهان هستي، تأثير گذار خواهد بود؛ تا جايي كه روش درماني به نام قصه درماني به وجود آمده است. قصه هاي متون كلاسيك فارسي قابليت بازنويسي بسياري به زبان ساده امروزي را دارند. اين قصه ها كه در ژانرهاي مختلفي به وجود آمده اند، مي توانند، براي درمان ناهنجاري هاي اخلاقي، به خصوص در كودكان بسيار مفيد باشند. در اين پژوهش، كليله و دمنه، مرزبان نامه و سندبادنامه، از گروه ژانرهاي تعليمي، مثنوي و قصه هاي شيخ عطار كه زير مجموعه ژانر غنايي هستند، و قصه هاي شاهنامه، از نوع حماسي انتخاب گرديد؛ به اين دليل كه متون نام برده، نمونه هايي منحصر به فرد از انواع ياد شده مي باشند. سپس مقايسه اي ميان آنان از نظر تنوع مولفه ها و نوع آنها صورت گرفت و نهايتا اين نتيجه حاصل شد كه پيام هاي هر ژانر نسبت به ژانرهاي ديگر، نقاط اشتراك و افتراقي دارند؛ اما مشخصه اي كه در يك ژانر غالب است و در درجه اول اهميت قرار دارد، در ژانرهاي ديگر، اين گونه نيست. مؤلفه هاي بارز در نوع تعليمي، تصميم گيري بر اساس عقل و منطق» در نوع عارفانه، «مكافات عمل و ديدن جزاي گناهان» و در ژانر حماسي «ارائه الگوي اعتماد به نفس و شجاعت مي باشد.