بررسي ويژگي هاي زباني اشعار عمادي شهرياري

عمادي شهرياري، از جمله شاعران قرن ششم هجري است كه به رغم شهرتي كه در زمان خود داشته است، امروزه آنچنان كه شايسته است، شناخته شده نيست. بررسي اشعار عمادي نشان مي دهد كه وي، شاعري تواناست و تركيب سازي هاي بديع و برجسته در شعر ش نمايانگر اين است كه به اندازه كافي بر زبان تسلط دارد. به نظر مي رسد عمادي همانند ديگر شاعران قرن ششم، به كاربرد لغات عربي و اصطلاحات علمي و نجومي در اشعارش توجه داشته و با آموزه هاي عرفاني نيز بيگانه نبوده است. در اين جستار براي آشنايي با سبك اين سخنور و پاسخ به اين سؤال كه مهم ترين ويژگي زباني متمايز عمادي نسبت به ديگر گويندگان هم عصر وي كدام است، به روش توصيف و تحليل محتوا، اشعارش در سه سطح موسيقي، واژگاني و نحوي مورد بررسي قرار گرفته است. دستاوردهاي اين بررسي بيان گر آن است كه شاعر در افزايش موسيقي دروني كلام، از ميان انواع آرايه هاي لفظي، به ترتيب از موازنه، جناس و واج آرايي، بيشترين استفاده را برده است. كاربرد لغات عربي و اصطلاحات علمي، در اشعار عمادي به گونه اي نيست كه فهم شعرش را دشوار سازد؛ بلكه بر خلاف هم عصرانش از جمله خاقاني و انوري، لغات و اصطلاحاتي را به كار برده است كه براي عموم مخاطبان قابل فهم باشد.