ذهن و سيلان آن در سه داستان كوتاه معاصر فارسي (شب شك، آرامش قشنگ و خميازه در آينه)

يكي از شيوه هاي نوين روايت در داستان نويسي، «جريان سيال ذهن» نام دارد. اين تكنيك روايي در بردارنده ويژگي هاي متعددي چون: زاويه ديد دروني، پرش هاي زماني، حاكم بودن فضاي وهمي و ذهني و نظاير آن هاست. نويسندگان ايراني، پس از آشنايي با آثار رمان نويسان مطرح قرن بيستم، اين شيوه را وارد ادبيات منشور ايران كردند و نه تنها در رمان، بلكه در داستان كوتاه نيز جهت به تصوير كشيدن دنياي ذهن شخصيتها از آن بهره گرفتند. در اين پژوهش به كه به شيوه توصيي - تحليلي صورت پذيرفته، تلاش گرديده است تا به بررسي مؤلفه هاي جريان سيال ذهن در سه داستان كوتاه معاصر فارسي: شب شك (هوشنگ گلشيري)، آرامش قشنگ (عباس معروفي) و خميازه در آينه (شهريار مندني پور) پرداخته شود. نتيجه اين بررسي حكايت از كاربرد برخي از مؤلفه هاي شيوه جريان سيال ذهن در دو داستان شب شك و آرامش قشنگي دارد. امري كه بي شك در اقبال مخاطبان به خوانش اين متون تأثير مستقيمي داشته است.