تطبيق كهن الگوي آنيما و جنبه هاي آن در اشعار قيصر امين پور

كهن الگو يا آركي تايپ طرح كلي رفتارهاي بشري است كه ريشه در ناخودآگاه جمعي دارد. در روان شناسي تحليلي يونگ، كهن الگوهاي مهم عبارتند از: سايه، پرسونا، خود، آنيما و آنيموس. اين صور مثالي براي رسيدن به مرزهاي خود آگاهي در نمادهاي گوناگون جلوه گر شده و در آثار هنرمندان نمود پيدا كرده اند. آنيما از مهم ترين كهن الگوها است كه به روان زنانهي يك مرد اشاره دارد و استعدادي موروثي است كه به واسطه ي آن، مرد امكان تجربه ي انگارهي زن را مي يابد. آنيما، مظهر طبيعت زنانه و روح مونث مردان است، كهن الگويي است كه هم نمود مثبت دارد و هم نمود منفي. اين مقاله بر آن است تا با برشمردن خصوصيات اين كهن الگو و تأثيرات مثبت و منفي آن، اشعار قيصر امين پور را مورد بررسي قرار و نشان دهد كه اين شاعر معاصر تا چه حد تحت تأثير مادينه جان خود يا همان آنيما بوده است. براساس نتايج به دست آمده مشخص شد امين پور از دو جنبه ي مثبت و منفي آنيماي وجودش تأثير پذيرفته و اين تأثير پذيري در اشعار وي نيز نمود داشته است. اين مقاله توصيفي – تحليلي است و اطلاعات آن به شيوه ي كتابخانه اي گردآوري شده است.