بررسي انسجام و پيوستگي در شعر آرش كمانگير سياوش كسرايي بر پايه نظريه انسجام هليدي و حسن

متن پژوهي در ادوار مختلف مورد توجه محققان بوده است و با انجام چنين تحقيقاتي ، متون شكل گسترده تري مي يافتند زيرا پژوهشگر بر مبناي فهم و درك خود مطالب آن را توضيح مي داد و گره هايش را مي گشود و البته صرفا دانش و بينش محقق بود كه در اين راه زمينه ساز توصيف و تفسير مي شد. با پديد آمدن انديشه هاي نو در علوم و خصوصا در زبان و ادبيات ملل و نضج بافتن علم زبان شناسي در قرون اخير، نظريات گوناگوني درباره چگونگي دستيابي به عمق معنايي متون ارائه مي شود كه در اين ميان تحليل متن در مركز اين بازخواني ها قرار گرفته است. الگوي انسجام هليدي و حسن (1974 و 1985) يكي از ابزارهاي جديد در تحليل و بررسي متون است و مي توان وجود يا عدم انسجام متن را اثبات نمود. يكي از شاهكارهاي ادب معاصر ، شعر «آرش كمانگير» سياوش كسرايي داراي بياني ساده و برخوردار از ظرافت هاي زبان فارسي نوين كه اثري ارزشمند و ماندگار گرديده است. در اين مقاله به بررسي عوامل انسجام بخش متن در «آرش كمانگير» ، با توجه به نظر به انسجام هليدي و حسن (غير ساختاري) مي پردازيم تا ضمن ارائه نگاه جديدي در شناخت اين اثر حماسي ، الگويي با معيارهاي زبان شناسي در سنجش انسجام متن ارائه كرده باشيم زيرا آنچه كه در بلاغت سنتي با عنوان انسجام به كار مي رود ، بيشتر در قالب جمله است و در داوري در باب متن به ارائه معيارهاي دقيقي نمي انجامد و بيشتر در قالب ارزشگذاري كيفي بيان مي شود. روش تحقيق اين مقاله توصيفي- تحليلي با رويكرد انسجام شناسي و استفاده از الگوي هليدي و حسن است.