ارزيابي كيفيت زندگي در نواحي روستايي (مطالعه موردي روستاي مرتضي گرد شهرستان تهران)

كيفيت زندگي به عنوان مفهومي براي نشان دادن ميزان رضايت فرد از زندگي و به عبارتي معياري براي تعيين رضايت و عدم رضايت افراد و گروه ها از ابعاد مختلف زندگي است. در مطالعات مرتبط با كيفيت زندگي ابعاد مختلفي اهميت مي يابند. در اين تحقيق پرسش شونده درخصوص كيفيت زندگي با پاسخ به 42 گويه كه ابعاد مربوط به كيفيت آموزش، بهداشت، امنيت، محيط مسكوني، زيرساخت، اشتغال و درآمد، اوقات فراغت، تعامل و همبستگي اجتماعي را در بر مي گيرد، ميزان كيفيت زندگي را مشخص ساخته است. به همين منظور روش تحقيق توصيفي – تحليلي مي باشد كه داده هاي مورد نياز تحقيق به صورت پيمايشي و از طريق پرسشنامه جمع آوري شده است. قلمروهاي مورد بررسي درجداول اطلاعاتي شامل ميانگين، مد پاسخ ها، درصد پاسخ هاي داده شده در مد، در قالب يافته هاي توصيفي ارائه شدند. بر اساس يافته هاي تحقيق بالاترين پاسخ ها مربوط به قلمرو تعامل و هبستگي اجتماعي بوده و پايين ترين پاسخ ها مربوط به قلمرو كيفيت اوقات فراغت بوده است.