بررسي عوامل موثر بر ظرفيت سازگاري با خشكسالي در كشاورزان گندمكار شهرستان نورآباد ممسني

ايران جزء مناطق خشك و نيمه خشك محسوب مي شود و كمبود آب از مهم ترين موانع در روند توسعه كشاورزي آن به شمار مي آيد. لذا بروز بحران آبي و خشكسالي از مشخصه اصلي آب و هواي ايران برشمرده مي شود. وابستگي اقتصاد شهرستان نوراباد ممسني به كشاورزي زياد بوده لذا هرگونه تغييري در وضعيت آب و هوايي منطقه، اقتصاد مردم منطقه را با خطر مواجه مي‌نمايد. بنابراين به منظور كاهش اثرات منفي تغيير آب و هوا و حفظ معيشت استراتژي سازگاري ضروري به نظر مي رسد. تحقيق حاضر با هدف بررسي عوامل موثر بر سازگاري كشاورزان گندمكار در برابر خشكسالي، در روستاهاي شهرستان نورآباد ممسني انجام گرفته است. روش تحقيق به صورت توصيفي- پيمايشي بوده و از دو روش اسنادي و ميداني براي جمع آوري اطلاعات استفاده گرديد. روايي محتواي پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصان تاييد و جهت تعيين پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفادگرديد (0/82) كه نشان از پايا بودن ابزار اندازه گيري داشت. جامعه آماري مورد مطالعه در اين تحقيق، كشاورزان گندمكار شهرستان نورآباد ممسني هستند. با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه به تعداد 187 نفر تعيين گرديد. كه به روش انتساب متناسب و به صورت تصادفي بين پاسخ دهندگان توزيع گرديد. نتايج تحقيق نشان داد مهم ترين اقدامات زراعي كشاورزان در مواجهه با شرايط خشكسالي، كنترل علف هاي هرز مزارع و كشت محصولات ديگر و مهم ترين اقدامات غير زراعي آنان، تغيير شغل كشاورزي و متنوع سازي در فعاليت ها و منابع كسب درآمد بود. مهمترين كانال دريافت اطلاعات آموزشي و ترويجي از طريق كانالهاي ارتباط فردي مي‌باشد. نتايج تحليل عاملي نشان داد كه از ديدگاه كشاورزان عامل نهادي- سياسي بيشترين تاثير را در تبيين عوامل موثر بر ظرفيت سازگاري با خشكسالي دارد.