اصول بازنويسي داستان هاي متون كهن فارسي به منظور استفاده در برنامه فلسفه براي كودكان

فلسفه براي كودكان برنامه اي كاربردي در راستاي آموزش تفكر به كودكان است. از آنجا كه در اين برنامه داستان مهم ترين ابزار آموزشي به شمار مي رود، براي اجراي هر چه بهتر آن در دست داشتن منابعي بومي و متناسب با آداب و فرهنگ سرزمينمان ضروري است. در پژوهش حاضر كه با روش كتابخانه اي و استادي انجام شده لزوم و چگونگي بازنويسي متون ادبي و داستاني فارسي به منظور استفاده در برنامه فلسفه براي كودكان مورد بررسي قرار گرفته است. براي بازنويسي اين متون بدين منظور، بايد به اصول نويسندگي براي كودكان و نوجوانان و ويژگي هاي داستان هاي فلسفي توجه داشت. طبق آراي پژوهش گران حوزه كودك، داستان هايي براي كودكان مناسب است كه به لحاظ موضوع و محتوا با روحيات و تجربيات كودك متناسب باشد و سطح زباني و ادبي آن با توانايي هاي كودك مطابقت كند. پس از رعايت اين موارد بايد به معيارهاي داستاني فبك پرداخت. برخي از مهمترين ويژگي هايي كه براي اين داستان ها ذكر شده عبارت است از: مقبوليت ادبي، عقلاني و روان شناختي، كندوكاو پذيري، ميزان بالاي گفت و گو و محتواي فلسفي. پس از بازنويسي داستان هاي ادبي طبق معيارهاي گفته شده، بايد پرسش هايي در آخر هر داستان طرح كرد تا باعث جهت گيري فكري كودكان شود و آنها را به تفكر و تعمق بيشتر وادارد.