(بررسي كارايي مدلسازي پهنه بندي خطر زمين لغزش حوضه آبخيز گلستان (حائري و سميعي(

زمين لغزش از جمله سوانح طبيعي است كه همه ساله سبب بروز خسارت هاي فراوان مالي و جاني در سراسر جهان مي شود . ايران به ويژه در نواحي شمالي به خاطر شرايط خاص آب و هوايي و فيزيوگرافي همواره در معرض خطر زمين لغزش قرار دارد . حركات دامنه اي و بالاخص زمين لغزش ها در زمرة پرخسارت ترين ناهنجاري هاي طبيعي مي باشند كه همگام با دستكاري بشر در سيستم هاي طبيعي در دهة اخير شتاب فزاينده اي يافته اند . با توجه به اهميت زمين لغزش و خسارات ناشي از آن لازم است اقداماتي در جهت كنترل اين بلاياي طبيعي به عمل آيد . يك برنامه موفق در جهت كاهش خطر حركات توده اي از طريق شركت و همكاري فعال مردم و دولت امكان پذير بوده و اولين گام براي كاهش اثرات آن ، در دسترس بودن نقشه هاي استعداد زمين لغزش مي باشد . مشخص كردن مناطق خطرناك و مستعد لغزش اهميت خاصي دارد زيرا درجه اهميت در اولويت بندي پيشگيري و مبارزه ، در مناطق مختلف مشخص مي گردد . به منظور تهيه نقشه خطر زمين لغزش نخست با مطالعات ميداني ، نقشه پراكنش زمين لغزش حوزه و سپس نقشه عوامل مؤثر بر زمين لغزش تهيه شد . در مرحله بعد نيز عامل ها با استفاده از نظر كارشناسي و فرايند تحليل سلسله مراتبي اولويت بندي شده و 7 فاكتور ليتولوژي ، زاويه شيب، راه و رودخانه، ميزان بارندگي ، شدت بارندگي ، زمين لرزه و طول گسل به عنوان عوامل مؤثر در ناپايداري دامنه استفاده شد .سپس پهنه بندي خطر زمين لغزش در منطقه با استفاده از مدل توليد شده انجام گرفت .بعد از تعيين ضرايب براي هر سلول HLs يا ميزان خطر ناپايداري منطقه محاسبه شده و در نهايت نقشه پهنه بندي خطر زمين لغزش ترسيم گرديد. نتايج نشان مي دهد كه اكثر زمين لغزشهاي رخ داده در منطقه بر اساس مدل فوق در شش پهنه ، بدون خطر در حدود (59%) ، پهنه بسيار كم خطر در حدود (2%) ، پهنه كم خطر در حدود (25% ) ، پهنه متوسط در حدود (13%) ، زياد(0/7%) ، و خيلي زياد( 0/3 %) قرار گرفته اند