چشم انداز معماري اصيل و سنتي روستاهاي استان گيلان در جذب گردشگر

گردشگري پديده جديد نيست ولي در چند دهه اخير به عنوان يكي از آسان ترين، پرسودترين، كوتاه ترين و قدرتمندترين صنعت در جهان مي باشد كه با مديريت مدون و برنامه ريزي دقيق و همه جانبه مي تواند از اين ابزار قدرتمند در خدمت به هموطنان عزيز خود به انحاي مختلف گرديد. ميهن اسلامي ايران با توجه به موقيعت خاص جغرافيايي، گستردگي ارضي اقليم خاص منحصر به فرد چهارفصل و با توانمندي هاي بالقوه و بالفعل خود در زمينه هاي مختلف فرهنگي، مذهبي و زيارتي، باستاني و تاريخي، هنري ادبي، علمي و طبيعي و ... جزو ده كشور اول جهان از لحاظ توان گردشگري مي باشد و از سوي ديگر ايران اسلامي داراي 15 همسايه در دور تا دور خود بوده كه جزء نادرترين كشورهاي جهان در اين خصوص است كه همه آنها بسياري از سياست هاي خود را با تغيير و تحولات كشور ما تنظيم مي نمايند. گيلان همچون عروس سرسبز شمال ايران، با طراوت از باران ها و شبنم ها، در زير آسمان صاف و آبي رنگ تكيه بر كوه هاي بلند قامت و استوار البرز زده و آب هاي نيلگون درياي خزر به پايش مي ريزد. همبستگي عميق ميان طبيعت و محيط و اشكال فعاليت اقتصاد گردشگري در گيلان چشم گير است. طبيعت گيلان با اقليم معتدل، خاك هاي آبرفتي و حاصلخيز جلگه اي، رودخانه هاي فراوان و پر آب ناشي از باران كافي، جنگل هاي انبوه و وسيع، مراتع طبيعي و حتي رويش زرين جنگلي، قلمرو دريايي مملو از انواع آبزيان، تالاب ها، كرانه هاي ماسه اي در امتداد ساحل و حيات وحش غني و غيره، جملگي زمينه ساز اصلي فعاليت هاي گردشگري در گيلان مي باشند. در كنار تمامي موارد ذكر شده ، معماري سنتي روستاهاي گيلان نيز به دليل اقليم خاص و منحصر به فرد خود يكي از مهمترين جاذبه هاي گردشگري گردشگران داخلي و خارجي مي باشد.