تدوين چارچوب طراحي شهري اراضي قهوه اي با تأكيد بر مكان سازي مبتني بر رويكرد امنيت محيطي

طراحي شهري علم و هنري است چند وجهي كه تمامي وجوه آن با مشاركت مردم شكل مي گيرد. اين مردم هستند كه فضايي را نيازمند طراحي كرده و همين مردم جذب فضايي مي شوند كه به آن تعلق دارند و برايشان خاطره گذشته را تداعي مي كند. زماني كه اين هماني بوجود آيد؛ مكاني شكل مي گيرد كه تك تك افراد با آن، تفكري از گذشته خود را تسكين مي بخشند. نيز امروزه باز توسعه زمين هايي كه در گذشته داراي كاربري هايي نظير صنعتي و تجاري بوده و به علت تغيير در نيازهاي انسان ها، به زمين هايي رهاشده تبديل شده اند؛ يكي از دغدغه هاي شهرسازان و برنامه ريزان شهري كشور محسوب مي شود. اين زمين ها كه به علت مسابقه كاربري خود، بعضا داراي آلايندگي هاي مختلف بوده و منشا مشكلات اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي هستند، اراضي قهوه اي ناميده مي شوند. اراضي قهوه اي كه از عصر صنعتي شدن در كلان شهرهاي ما وجود دارند؛ بهترين مكان براي تداعي گذشته از دريچه آينده است و اين امنيت است كه شكل گيري و ثبات هر مكاني را تضمين مي نمايد. از اين رو در اين پژوهش با مرور توصيفي- تحليلي ادبيات موضوع، اصول حاكم پر اراضي قهوه اي با تأكيد بر مكان و امنيت محيطي شناسايي شده است و بر اين اساس، پي به اين مهم پرده كه اراضي قهوه اي هر منطقه، مكان يادماني ذهن شهروند بوده كه با بالا بردن امنيت محيطي مي توان قلب مرده شهرها را به زندگي طراحي شده مردم بازگرداند