ايده آل گرايي و پيامدهاي آن در مديريت منابع انساني

ايده آل گرايي با كمال طلبي يكي از ويژگي هاي فطري هر فردي محسوب مي شود كه اين ويژگي رفتاري در حد مطلوب صفتي پسنديده به حساب مي آيد. صاحبان مشرب ايده آل گرا (Idealist) يا NF ها مشتاقانه به دنبال رشد و تعالي فردي هستند و بنا به موقعيت ها، شرايط زماني و مكاني، افراد به كمال طلبي بهنجار يا نابهنجار گرايش پيدا مي كنند. افراد كمال گرا براي رسيدن و دست پيدا كردن به آرمان ها و اهداف شان سخت تلاش مي كنند. كمال گرايي يك ويژگي شخصيتي است كه در بيشتر افراد جامعه وجود دارد و در اختلالاتي مانند وسواس، افسردگي، اضطراب، خودكشي و اختلالات خوردن به وضوح مي توان شاهد بروز آن بود. در سازمانهاي امروزي نيز دو وجه مثبت و منفي كمال گرايي به گونه اي در هم تنيده شده كه تمايز آن دو دشوار است. افراد كمال گرا، انسان هاي شگفت انگيزي هستند، مديريت چنين افرادي صبر زيادي را مي طلبد و در ضمن بايد روش خاصي از مديريت را براي آنها به كار برد. در اين مقاله بطور مختصر به بررسي ايده آل گرايي مديران منابع انساني از جوانب مختلف و عواقب آن در سازمان و فلسفه آن خواهيم پرداخت و سپس راهكارهايي براي مديريت افراد كمال گرا ارائه خواهيم داد