بررسي شيوه هاي مديريت و رهبري آموزشي

در عصر حاضر روند تغييرات و تنوع ابزار مورد استفاده در جريان زندگي، هر روز بيشتر مي شود و سرعت اين تغييرات و دگرگوني ها به حدي است كه بشر در يك قرن گذشته چنين تغييراتي را پيش بيني نمي كرد. رقابت و تجارت جهاني در كشورهاي توسعه يافته و در حال رشد فضايي به شدت ناپايدار را ايجاد كرده است و ديگر مديريت سنتي در هزاره سوم ادامه حيات نخواهد يافت. قدمت مديريت آموزشي به صورت مستقل با توجه به اصول و روش هاي خاص آن بيش از نيم قرن نمي باشد و به عنوان يك دانش نوين سابقه اي طولاني ندارد. در بحث مديريت آموزشي تغيير استراتژي ها، ساختارها و سيستم ها كافي نيست و بايد تفكري كه اين استراتژي ها و ساختارها را ايجاد مي كند تغيير داد. در اين مقاله سعي بر اين است كه با استفاده از نظريات صاحب نظران علم مديريت، بحث مديريت آموزشي مورد نقد و بررسي قرار گيرد راي آنكه كنترل و نظارت، موثر و قابل اطمينان باشد، بايد اطالعات دقيقي در دسترس باشد. مديريت آموزشي بايد مبتني بر هدف و برنامه سازمان، قابل درك، عيني و انعطاف پذير باشد. تصميم گيري از مهم ترين وظايف مدير آموزش به شمار مي رود، زيرا برآورده كردن هدف هاي سازمان و موفقيت يك مدير بستگي به اتخاذ تصميم هاي منطقي وي دارد. سه نوع مهم از شيوه هاي مديريت و رهبري آموزشي عبارتند از: 1- شيوه مستبدانه، 2- شيوه كنترل و داوري و 3- شيوه مشاركتي، كه حد فاصل بين دو شيوه كنترل و داوري و شيوه مشاركتي براي مديريت آموزشي در موسسات آموزشي ايران مناسب به نظر مي رسد.