انتخاب مدل هاي ترموديناميكي براي شبيه سازي فرايندهاي شيميايي

انتخاب مدل هاي ترموديناميكي مناسب به عنوان نقطه شروع براي شبيه سازي درست يك فرايند يك امر بسيار مهم است. انتخاب مدل ترموديناميكي يكي از اولين مراحل لازم در انجام شبيه سازي است. اين مدل ها معمولا شامل مدل هاي چند پارامتري (EOS)، مدل هاي اكتيويتي (محلول ها)، مدل هاي فشار بخار و ديگر مدلهاي تخصصي به منظور در نظر گرفتن غير ايده آلي در مخلوط هاي گاز و مايع است. اين مقاله براي انتخاب سريع مدل ترموديناميكي بر اي مورد پايه شبيه سازي، انجام شده است. براي بررسي دقت و صحت مدل هاي ترموديناميكي بايد داده هاي حاصل از مدل هاي مختلف با داده هاي تجربي مقايسه شوند. براي بررسي دقت مدل هاي مختلف در مورد داده هاي تجربي تعادلات فازي و خصوصيات مواد (ظرفيت حرارتي) با داده هاي حاصل از مدل هاي مختلف مقايسه شده اند. براي به دست آوردن داده هاي حاصل از مدل هاي مختلف از نرم افزار ASPENPlus2006 استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهند كه معادلات حالت براي تركيبات هيدروكربني در بازه وسيعي از شرايط عملياتي مناسب مي باشند اما كاربرد آنها محدود به سيستم هاي غيرقطبي يا مواد مختصر قطبي است. از معادلات فشار بخار مي توان براي مواد و مخلوط هاي ساده در فشارهاي پايين استفاده كرد. | براي سيستم هاي شيميايي غير ايده آل يا قطبي بهتر است از مدل هاي اكتيويته استفاده كرد. براي محلول هاي الكتروليت بهتر است از معادلات اصلاح شده كه براي پيش بيني خواص محلول الكتروليت اصلاح شده اند مانند ElectrolyteNRTL استفاده شود.