تشخيص خسارت در سازه با استفاده از الگوسازي و روش هاي فاصله ي آماري بر اساس تلفيق داده ها

هدف از اين طرح پژوهشي، تشخيص خسارت اوليه سازه اي و روش هاي مكانيابي خسارت توسط روش هاي نوين آماري مي‌باشد. براي رسيدن به اين هدف، با روش‌هاي مبتتي بر داده كاوي، ابهام‌ها و كاستي‌هاي روش‌هاي موجود بهبود داده شده و با معرفي رابطه سازي‌ه اي نوين آماري، راه‌كاري واقع‌بينانه و كاربردي براي تشخيص خسارت سازه‌اي بر اساس داده‌هاي ارتعاشي پيشنهاد شده است. براي تشخيص خسارت اوليه سازه اي، روش فاصله آماري باتاكارياي چند متغيره با هدف ارزيابي شرايط كلي سازه و با استفاده از ضرائب مدل سري زماني AR بهينه، استفاده شده است. براي فرآيند مكانيابي خسارت سازه اي، روش فاصله آماري باتاكارياي يك متغيره از طريق باقيمانده‌هاي غيرهمبسته مدل سري زماني AR بهينه، به كار گرفته شده است. توانمندي و عملكرد روش هاي بهبود يافته و پيشنهاد شده با استفاده از مدل عددي معيار و شناخته صحت سنجي شده است. در اين ازمايش از مدل تير بتني عددي معيار استفاده شده كه شبيه سازي واقعي از تير بتني است و در مجموع، مجهز به تعداد 30 حسگر شتاب‌سنج مي‌باشد. شش الگوي خسارت همراه با حالت خسارت نديده در مدل عددي تير، معرفي مي شوند. نتيجه‌هاي تشخيص خسارت اوليه سازه اي بر روي مدل هاي عددي و آزمايشگاهي معيار نشان دادند كه روش فاصله آماري باتاكارياي چند متغيره با استفاده از ضرائب مدل سري زماني AR بهينه، به طور توانمندي قادر است شرايط يا وضعيت كلي سلامت سازه را مورد بررسي قرار داده و خسارت سازه اي را تشخيص دهد.