واكاوي عوامل مؤثر بر پايداري جمعيت در سكونتگاههاي روستايي (مطالعه موردي: دهستان خوسف در شهرستان بيرجند)

كانونهاي روستايي به سبب دارا بودن نقش اساسي در حيات كشور و هم سكونت بخش قابل توجهي از جمعيت در آن، نيازمند برنامهريزي دقيق به منظور توسعه همه جانبه اند. از ملزومات اساسي در برنامه ريزي توسعه روستايي، آگاهي و زمينهسازي شرايط پايداري نسبي جمعيت در اين سكونتگاه ها س ت. مطالعه آن دسته از سكونتگاه هاي روستايي كه در پايداري جمعيت موفق عمل كردهاند، داراي اهميت فراوان به منظور يافتن راهكار مناسب در ايجاد پايداري، در ديگر مناطق روستايي است. طبق مطالعات اوليه در دهستان خوسف، تعداد 8 روستا از پايداري جمعيتي برخوردار بودهاند كه در مقاله حاضر، تلاش بر يافتن عوامل مؤثر بر پايداري جمعيت در سكونتگاههاي ياد شده بوده است. مقاله حاضر علّي و كاربردي بوده كه در نيل به اهداف آن، از تكنيكهاي اسنادي و ميداني استفاده شده است . نتايج نشان ميدهد عواملي همچون شيوه برداشت از منابع آبي و در پي آن عدم كاهش سطح زيركشت متاثر از خشكساليهاي پي در پي در منطقه، تنوع اشتغال، بالا بودن ميزان درآمد روستائيان و سهولت در دسترسي به انواع خدمات در يك چرخه سيستمي منجر به پايداري جمعيت در روستاهاي نمونه تحقيق گرديده اند كه در اين ميان، اشتغال و درآمد به عنوان عوامل اقتصادي، بيشترين نقش را داشتهاند