ارزيابي و بهبود مصرف بهينه منابع انرژي در توليد محصول خيار در گلخانه هاي تهران با استفاده از تحليل پوششي داده ها

نسبت انرژي يا نسبت انرژي ستانده به انرژي نهاده و انرژي ويژه يا نسبت انرژي نهاده به عملكرد واحد توليدي درسيستم هاي توليد محصول شاخص هايي هستند كه بهره وري و عملكرد واحد توليدي را مشخص مي كنند . كارائيفني يكي ديگر از شيوه هايي است كه براي ارزيابي بهره وري واحد توليدي استفاده مي شود. در اين مقاله براي اولين بار به كمك تكنيك تحليل پوششي داده ها (DEA) ارزيابي و سنجش بازده توليدي واحدهاي گلخانه اي انتخاب شده در تهران بررسي شد. براي اين منظور اطلاعات لازم از 18 گلخانه خيار در شهرك گلخانه اي هشتگرد از طريق توزيعپرسشنامه جمع آوري شد. از DEA براي برآورد و ارزيابي عملكرد و بهره وري گلخانه هاي خيار ، بر اساس انرژِي نهاده شامل نيروي كارگري، ماشين ، سوخت، كود(نيتروژن، فسفات، پتاسيم)، سموم، الكتريسيته و عملكرد محصول خيار Kg/ha به عنوان ستانده استفاده شد. نتايج تجزيه وتحليل نشان داد كه DEA يك ابزار بسيار موثر براي ارزيابي بازده توليد واحدهاي توليد خيار گلخانه اي است. ارزيابي بازده توليد بر اساس شش نهاده نيز نشان داد كه ارزيابي بر اساس فقط يك منبع مصرف شده بطور معني داري با ارزيابي بر اساس كل نهاده ها متفاوت است. نتايج نشان داد كه با مدل بازگشت به مقياس متغير (VRS) و اندازه گيري ورودي محور، ده واحد از مجموع 18 گلخانه بررسي شده كارا بودند. ميانگين كارايي فني واحدهاي ناكارا 90 ٪ محاسبه شد، به اين معنا كه 10 ٪ از همه منابع مي تواند به وسيله بالا بردن كارايي اين واحدها ذخيره شود