ارزيابي دو سيستم توليدي برنج با استفاده از تحليل هاي انرژي در شرق استان خوزستان (مطالعه موردي در شهرستان رامهرمز)

بدون شك برنج پر مصرف ترين ماده غذايي بعد از نان در جيره ي غذايي روزانه ايرانيان ميباشد و نبود آن بر سفره ي غذايي روزانه را ميتوان خط فقر دانست. با توجه به داده هاي گردآوري شده از مطالعات ميداني در خصوص نحوه انجام عمليات زراعي در دوسيستم نشاكاري و خشكه كاري (كشت مستقيم) در مورد اين گياه، مقادير انرژي نهاده و ستانده محاسبه گرديد و شاخصهاي انرژي در اين رابطه ارزيابي شدند. نسبت انرژي در دو سيستم نشاكاري و خشكه كاري به ترتيب 1 و 1/25 و بهره دهي انرژي به ترتيب 0/07 و0/09 به دست آمد. با مقايسه اين دو سيستم توسط آزمون t سيستم خشكه كاري از موقعيت مطلوبتري برخوردار بود. بالاترين سهم از ميزان انرژيهاي نهاده درهر دو سيستم متعلق به الكتريسيته بوده است. يكي از راه هاي بهينه كردن مصرف انرژي در اين محصول با توجه به بالا بودن انرژي الكتريسيته و آبياري، به خصوص در سيستم نشايي، بررسي نياز آبي گياه در منطقه با توجه به شرايط و عوامل تأثيرگذار محيطي همچون تبخير و تعرق، تسطيح اراضي، روش آبياري و... در كنار سنجش كارايي سيستم-هاي مختلف آبياري به صورت جامع ميباشد تا در نهايت بدون اثرگذاري منفي بر روي عملكرد در دو سيستم، باعث صرفه جويي بيشتر در اين زمينه شود. همچنين از آنجائيكه هدف ازخشكه كاري كاهش هزينه ها و رفع عمليات سخت و طاقت فرسا براي كشاورز ميباشد لذا با مديريت صحيح و افزايش بهره وري در استفاده از نهاده ها (آب، سم، كود و بذر) و پشتيباني دقيق دولت براي بالا بردن راندمان كشاورزاني كه اين سيستم را به كار ميبرند احساس ميشود.