بررسي امكان بكارگيري انرژي زيست توده (بيوماس) جهت استفاده بهينه در مصارف خانگي و كشاورزي روستاها

به طور كلي در روستاهاي ايران عمدتا دو نوع انرژي موجود است. نوع اول انرژي هايي هستند كه به طورطبيعي در روستاها وجود دارند مانند انرژي هاي باد، خورشيد، زمين گرمايي و غيره كه شدت و مقدارآن بسته به موقعيت جغرافيايي محل دارد. همچنين استفاده از اين انرژي ها، نياز به تجهيزات و سرمايه گذاري اوليه دارد. دسته دوم انرژي هايي هستند كه كه توسط روستاييان توليد شده و غالبا به صورت ناصحيح از آن استفاده مي شود كه عبارتند از:فضولات انساني و دامي (تا حدودي)، بقايا و پسمانده هاي گياهي، چوب و شاخه هاي هرس شده درختان در باغات و زباله و غيره كه اصطلاحا با اين نوع مواد زيست توده (بيوماس) گفته مي شود. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي موجود در سازمان هواشناسي استان قزوين و منطقه كوهين اقدام به محاسبه ميزان انرژي قابل توليد در منطقه گرديد.همچنين جهت برآورد ميزان انرژي بيوماس در روستاها با استفاده از پرسشنامه هاي تهيه شده اقدام به تهيه اطلاعات مورد نظر گرديد. جهت برآورد ميزان تقاضاي انرژي در مصارف روستايي از جمله روشنايي، گرمايش فضا و آب و همچنين پخت و پز از طريق توزيع و تكميل پرسشنامه در روستاها استفاده شده است. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي دهد كه سهم منابع مختلف بيوماس براي توليد بيوگاز با توجه به ساختار جمعيتي روستاها و همچنين بافت روستا بر اساس فعاليت هاي زراعي، باغي و دامپروري تفاوت دارند. به نحوي كه در شهرهاي پرجمعيت سهم منابه بيوماس زباله هاي روستايي سهم بيشتري را نسبت به ساير روستاها دارد. همچنين روستاهاي با جمعيت كمتر بدليل فعاليت دامي و زراعي بيشتر، سهم بيشتري را نسبت به محصولات باغي و زائدات چوب دارند.