معرفي پساب حاصل از فرآيند آبكاري و روش هاي جلوگيري از تخريبات زيست محيطي آن

موضوع مورد مطالعه در اين مقاله بررسي پساب حاصل از فرآيند آبكاري و ارايه راهكار هايي براي كاهش آلودگي هاي زيست محيطي ناشي از اين پساب مي باشد. در اين مقاله ابتدا فرآيند آبكاري فلزات بيان شده و سپس درمورد پساب حاصل از اين فرآيند و آلودگي هاي ناشي از پساب آبكاري توضيح داده شده است. در ادامه جدول استانداردهاي محتويات آب تصفيه شده از اين پساب در كشورهايي كه در اين زمينه پيشرو مي باشند، آورده شده و به دنبال آن روش هايي جهت كاهش اين آلودگي ها شرح داده شده است. در اين پ ژوهش دو روش عمده كه براي كاهش آلودگي هاي ناشي از پساب فرآيند آبكاري مورد استفاده قرار مي گيرند، بررسي شده است. روش اول استفاده از پساب فرآيند آبكاري در تركيب با خاكستر حاصل از سوختن زغال سنگ و سيمان جهت ساختن بتن و روش دوم استفاده از گياهان براي تصفيه پساب آبكاري است. مقايسه بين اين دو روش نشان مي دهد كه روش اول كارآمدتر از روش دوم مي باشد و علاوه بر جنبه هاي زيست محيطي، جنبه اقتصادي هم دارد. در روش اول نه تنها هزينه اي براي حذف آلاينده ها صرف نمي شود، بلكه نوعي سودآوري براي صاحبان كارخانه محسوب مي شود؛ درصورتي كه روش دوم نيازمند صرف هزينه مي باشد.