بررسي رابطه بين انرژي هاي ورودي و عملكرد چاي در استان گيلان

Investigating the relationship between energy inputs and yield of tea in Guilan province

توسعه پايدار توليد يك محصول در هر منطقه مستلزم توجه به سير انرژي سامانه توليدي آن است. در اين تحقيق انرژي مصرفي توليد چاي در استان گيلان مورد بررسي قرار گرفت. اطلاعات از طريق مصاحبه حضوري با 75 چاي كار گيلاني و تطبيق اطلاعات با دفترچه چاي هر كشاورز جمع آوري شد. مجموع انرژي هاي ورودي 39060/60 مگاژول بر هكتار بود. كارايي انرژي 0/22 محاسبه شد. كودهاي شيميايي بيشترين سهم انرژيهاي مصرفي را (58/55 درصد) در توليد چاي داشت. نتايج استفاده از تابع كاب داگلاس نشان داد كه تأثير تمامي نهاده هاي انرژي ورودي به غير از مواد شيميايي بر عملكرد مثبت بود و تأثير نهاده انرژي نيروي انساني بر عملكرد در سطح يك درصد معنيدار شد. نهاده انرژي نيروي انساني بيشترين تأثير را بر عملكرد داشت و پس از آن نهاده هاي انرژي ماشين ها و مواد شيميايي بيشترين تأثير را بر عملكرد چاي در استان گيلان داشتند.

Sustainable development of the production in a region requires consideration of energy flow in the production system. in this study energy use for tea production in guilan province is investigated. Data were collected through interviews with 75 tea farmers and compared with farmers Information Book. Total energy input was 39060.60 MJ ha-1. Energy Efficiency Calculated as 0.22. Chemical fertilizers had the largest share in energy use with 58.55% in tea production. the Results of Cobb-Douglas model of energy inputs in tea production in the Guilan province revealed that the effect of all energy inputs except from the chemicals were positive on the yield, and the Input of human labor energy on yield was significant at the level of one percent. Energy of labor input had the most effect on the yield and then the machinery energy input and chemicals had the next highest effect on the yield of tea production in Guilan province