استفاده از منطق فازي در پهنه بندي آسيب پذيري آبخوان دشت هشتگرد و مقايسه آن با نقشه هم نيترات

نظر به اينكه رفع آلودگي آبهاي زيرزميني هزينه زيادي را مي طلبد بنابراين لازم است ابزاري در اختيار مديريت قرار گيرد تا از آن جهت پيشگيري از آلودگي استفاده نمايد. يكي از ابزارهاي فوق پهنه بندي پتانسيل آسيب پذيري آبخوان است. لذا اين موضوع براي دشت هشتگرد مورد بررسي قرار گرفت. آبخوان اين دشت كه همواره در معرض آلودگي ناشي از آبهاي برگشتي آبياري آغشته به آفت كش هاي گياهي و كوده اي شيميايي، فاضلاب شهري و روستايي، پساب هاي صنعتي است با استفاده از شاخص دراستيك مورد ارزيابي قرار گرفت. از آنجايي كه در روش دراستيك از بازه هاي كاملا مشخص و متمايز استفاده به عمل مي آيد لذا از تكنيك منطق فازي نيز بهره گرفته شد و بر اساس آن نيز پهنه بندي آسيب پذيري صورت گرفت. پهنه بند يه اي بدست آمده نشان دادند كه بيشترين درصد پتانسيل آسيب پذيري مربوط به كلاس متوسط است و مناطق شمالي دشت از پتانسيل آسيب پذيري زيادي برخوردار بوده و نواحي جنوبي دشت داراي كمترين پتانسيل آسيب پذيري مي باشند.