نگاهي اجمالي بر موانع توسعه، خلاقيت و كارآفريني در ايران و راهكارهاي پيشنهادي

كارآفريني فرآيندي است كه درآن ايده هاي بديع و مناسب به منظور بهره برداري ازفرصت ها و منابع موجود در جهت اشتغال شناسايي و پياده سازي مي شود. سابقه مفهوم كارآفريني به 274 سال پيش بر م يگردد و اولين بار، اقتصاد دان ايرلندي بنام ريچارد كانتيلون آن را مطرح ساخت. در ايران همانند ساير كشورها به كارآفريني به عنوان موتورتوسعه ملي نگاه مي شود. ليكن، در راه گسترش فرهنگ كارآفريني موانع متعددي پيش روي ما قرار دارد. از جمله اين موانع مي توان به ناشناخته بودن فرهنگ كارآفريني، معيارهاي جنسيتي، عدم آمادگي دانشگاهها و مراكز آموزش عالي در بكارگيري نيرهاي خلاق و مشكلات كارآفريني سازماني اشاره نمود. علي رغم وجود اين موانع، كشورما از پتانسيل مناسبي براي نوآوري برخوردار است و آينده كارآفريني در ايران اميد بخش به نظر مي رسد. بنابراين، آموزش و توجه كافي به كارآفرينان، ترويج كارآفريني، ابتكار و استقلال فردي، ايجاد سازمانهاي مجازي و تقويت حوزه IT حمايت از مالكيت فكري و انجام فعاليت هاي گروهي در كنار حمايت هاي دولت و منابع مالي براي گسترش كارآفريني ضروري است. لذا برهمه دست اندركاران واجب است كه با اعتقاد به فرآيند توسعه با اقدامات عملي و مؤثرخود نسبت به كاهش موانع و مشكلات پيش روي كارآفريني در ايران اقدام نمايند.