بررسي تطبيقي و تحليلي ويژگي هاي كمّي و كيفي نظام آموزش عالي كشورهاي انگلستان، عربستان و ايران

گسترش كمّي و كيفي آموزش عالي يكي از مسائل مهم جهان امروز به شمار مي رود. مسائلي از جمله افزايش تقاضاي اجتماعي، بيكاري دانش آموختگان، محدويت هاي مالي دانشگاه ها، تغييرات سريع در فناوري، ورود دانش آموختگان با توانايي و مهارت پايين به بازار كار، نظام آموزش عالي كشورها را تحت فشار قرار داده است. هدف از اين پژوهش بررسي ومقايسه نظام هاي آموزش عالي انگلستان و عربستان و ايران از جهت گسترش كمّي و كيفي به منظور بهبود بخشي به نظام آموزش عالي ايران است. براساس نوع مطالعه، اين پژوهش تطبيقي وسطح مطالعه ، توصيفي -تحليلي است. اطلاعات جمع آوري شده از طريق اسناد و مدارك كتابخانه اي و گزارشهاي تحقيقاتي و جستجو در شبكة جهاني اينترنتي و سايتهاي رسمي آموزشي جهان و كشورهاي مورد مطالعه بدست آمده است.. اين مقاله با بررسي تطبيقي ميان سه كشور نام برده سعي دارد، وضعيت آنها را از لحاظ جغرافيايي، اقتصادي، اجتماعي و آموزش عالي مورد كاوش قرار داده، وضعيت و فرآيند آموزش عالي را در اين سه كشور مقايسه كند. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه توسعه يافتگي جامعه انگستان در ابعادي كوچكتري در نظام آموزش عالي آن مشهود است. رشد ملايم نظام آموزش عالي مبتني بر تقاضاي واقعي بازار ، بهمراه تضمين كيفيت و ويژگي بين المللي بودن از جنبه هاي بارز تفاوت آن با نظام هاي آموزش عالي در ايران و عربستان است كه توسعه و گسترش آنها مبتني بر تقاضاي اجتماعي و حمايت و پيشتيباني اقتصاد مبتني بر نفت بوده است. دولت نقش بيشتري در دو كشور ايران و عربستان ايفا مي كند و نظام آموزش عالي آنها از تمركز بيشتري نسبت به نظام آموزش عالي انگلستان برخوردار است.