توده اي شدن آموزش عالي هند و درس هايي براي ايران

هند با داشتن با حدود 30 ميليون دانشجو، 70 ميليون مدرس و 36 هزار موسسه آموزش عالي (در سال 2012 و 2013 )، در مراحل آغازين تودهاي سازي آموزش عالي و دومين كشور در جهان است كه داراي بزرگترين بخش آموزش عالي است. بر خلاف اقتصادهاي رشد نيافته مبتني بر بازار كه در آنها موسسات آموزش عالي دولتي، روند عمومي سازي (جهاني سازي) آموزش عالي را تسهيل كرده اند، توده اي سازي آموزش عالي در هند يك فرايند بازاري است كه عمدتاً به واسطه موسسات خصوصي انجام ميشود و تأمين مالي آن از سوي خانوارها صورت ميپذيرد. اين مقاله به تحليل روندهاي موجود در توده اي سازي و چالش- هاي موجود در اين روند ميپردازد. اين چالشهاي توده اي سازي، نگرانيهايي را در ارتباط با آموزش برابر، بهبود كيفيت، بسيج منابع مالي، مديريت و نظاممند سازي سيستم آموزشي را در بر ميگيرد. در اين ميان به نظر ميرسد كه نقش دولت از تامين مالي و مديريت موسسات آموزشي به سوي تدوين چارچوبي براي نظام مند سازي سيستم آموزشي در جهت ايجاد اطمينان نسبت به عدالت آموزش و كيفيت بروندادهاي آموزشي در حال تغيير است. در انتهاي مقاله با بازخواني و مرور نكات مهم تجربه توده اي شدن آموزش عالي هند، درس هايي كه مي توان براي ايران آموخت برجسته شده است.