استخراج مدلي بهينه براي پيش بيني مقاومت كششي ابزار خاك ورز بر اساس محتواي رطوبت و جرم مخصوص ظاهري خاك

فشردگي خاك يكي از عوامل مهم كاهش عملكرد محصولات كشاورزي، افزايش انرژي مورد نياز ادوات كشاورزي، آلودگي محيط زيست و بسياري اثرات مخرّب ديگر ميباشد. فشردگي خاك را مي توان تحت عنواننزديك شدن ذرات جامد خاك به يكديگر و افزايش جرم مخصوص ظاهري و يا كاهش تخلخل تعريف نمود . ام ا روشهاي مستقيم اندازه گيري تخلخل و جرم مخصوص ظاهري مستلزم جدا كردن بخشي از خاك و انتقال آن به آزمايشگاه ميباشد كه خطاي زيادي را در اثر تغيير شكل خاك هنگام نمونه گيري در پي خواهد داشت. در ضمن در اين روش اثر عوامل مهم ديگري مانند محتواي رطوبت و ساختمان خاك ناديده گرفته ميشود. در اين تحقيق اثرجرم مخصوص ظاهري و محتواي رطوبت خاك به عنوان دو متغير مستقل بر روي مقاومت كششي يك تيغه خاك -ورز در خاك لومي رسي بررسي شده است تا علاوه بر تعيين رفتار اين پارامتردر برابر تغييرات اين دو متغير بتوانمدلي رياضي براي بيان ارتباط آنها با يكديگر به دست آورد. به منظور اندازه گيري مقاومت كششي تيغه خاك ورز، يك دستگاه سوار بر پشت تراكتور مجهز به ثبات الكترونيكي قابل اتصال به كامپيوتر طراحي و ساخته شد و پس از ارزيابي ها ي لازم مورد استفاده قرار گرفت. مقاومت كششي خاك توسط يك لودسل كه پشت يك تيغ هي مستطيلي ساده به عرض پنج سانتيمتر، ضريب رعنايي 2/4 و زاويه ي 60 درجه نسبت به افق مستقر شده بود اندازه گيري گرديد. نتايج آزمايش ها نشان داد كه مقاومت كششي با محتواي رطوبت خاك وابستگي بيشتري داشته و جرم مخصوص ظاهري خاك تأثير كمتري بر روي مقاومت كششي تيغه دارد، به طوري كه ميزان مقاومت كششي تيغه با افزايش محتواي رطوبت به طور معني داري افزايش يافت. چندين مدل رياضي براي تخمين مقاومت كششي تيغه ارائه گرديد كه توسط معيارهاي تعداد ضرايب ثابت، تعداد متغيرها، پيچيدگي مدل، ضريب همبستگي، معيار مربع كاي و ضريب تعيين تعديل شده با يكديگر مقايسه گرديدند و در نهايت مدل چند جمله اي با مرتبه چهار و پنج ضريب ثابت با ضريب تعيين0/81 و ضريب تعيين تعديل شده 0/78 برگزيده شد.