(مسيريابي بهينه با استفاده از تحليل هاي فضايي مكاني(مطالعه موردي: مسير بهينه در منطقه شهري فاروج، قوچان و باجگيران

شبكه هاي ارتباطي يكي از مهمترين عوامل نقل و انتقال كالا و مسافران در بين سكونتگاهاي انساني هستند كه نقش عمده اي را در برقراري ارتباطات انساني بر عهده دارند. انتخاب مكانهاي مناسب براي احداث اين شبكه هاي ارتباطي به جهت هزينه هاي بالا و زمان طولاني براي احداث آن، تعيين مكانهاي مناسب براي عبور آنها از يكسو و بهره مندي از نتايج آن در جهت توسعه و عمران مناطق اطراف آنها يكي از مهمترين دغدغه هاي برنامه ريزان و كارشناسان مي باشد . از آن جايي كه روش هاي معمول و سنتي براي مسيريابي، پرهزينه و زمان بر بوده و مسيرهاي پيشنهاد شده توسط اين روش ها نيز اغلب دقيق نبوده و در آن ها همه ي فاكتورهاي زيست محيطي، اقتصادي و فني و مهندسي به طور همزمان لحاظ نمي شوند، استفاده از سيست مهاي اطلاعات جغرافيايي به دليل داشتن قابليت بسيار بالايي در تحلي لهاي فضايي و مكاني ضمن اين كه باعث صرفه جويي هاي كلان در مسائل اقتصادي و زماني مي شود چارچوب مناسبي نيز براي دستيابي دقيق و آسان به اهداف برنامه ريزان فراهم مي آورد. تحقيق حاضر نمونه اي از كاربردهايGIS در تعيين مسير بهنه مي باشد كه در آن از چندين منبع اطلاعاتي، شامل اطلاعات توپوگرافي، كاربري اراضي، خاكشناسي، هيدرولوژي، دموگر افي، موقعيت روستاها، گسل ها و چاه هاي منطقه براي تعيين بهترين مسير در منطقه شهري فاروج، قوچان و باجگيران استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان دهنده قابليت بالاي تحليل هايGIS در تعيين مسير بهنيه مي باشد و مسير هاي پيشنهاد شده به كمك توابع تحليلي فضايي-مكاني GIS از نقطه نظرات مختلف زيست محيطي نيز بهينه مي باشند.