اثر رطوبت اوليه خاك بر ذخيره آب باران در خاك هاي مختلف

در مناطق خشك و نيمه خشك بهره گيري از روش هاي مختلف ذخيره رطوبت در خاك در قالب روش هاي مختلف راهكاري براي استقرار و توسعه گياهان مي باشد. ذخيره آب باران يكي از بهترين روش هاي افزايش نفوذپذيري و ذخيره رطوبتي در خاك هاي شيب دار با سرعت نفوذ پايين است كه باعث بهبود عمليات شخم و توزيع مناسب رطوبت در مقياس مزرعه اي مي گردد. به منظور بررسي اثر رطوبت اوليه خاك پر عمق نفوذ آب باران آزمايش هاي مزرعهاي در دو نوع خاك با بافت لومي و لوم شني با چهار سطح رطوبتي در سه تكرار در قالب طرح كاملا تصادفي انجام شد. واحدهاي آزمايشي عبارت از كرت هايي به ابعاد 80 *60 سانتي متر مربع بودند. قبل از اعمال باران شبيه سازي شده (با شدت 55 ميلي متر در ساعت به مدت 30 دقيقه) كرت ها به روش ثقلي با آب اشباع شدند و رطوبت جرمي آنها پس از 1، 4، 7 و 10 روز تعيين شد. سپس رواناب سطحي در خروجي كرتها اندازه گيري شد و به دنبال آن عمق آب باران نفوذ يافته تعيين گشت. نتايج نشان داد كه بافت خاك اثري معني دار بر عمق نفوذ آب باران ( 0/01>p) داشت. عمق نفوذ آب باران به طور معني داري تحت تاثير رطوبت اوليه در هر دو خاك لومي ( 0/01>p) و لوم شني ( 0/01>p) قرار گرفت. در هر دو خاك با افزايش رطوبت اوليه عمق نفوذ آب به خاك كاهش چشمگيري يافت.