تأثير سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي و مرسوم بر مديريت مزرعه و عملكرد ذرت در جنوب لرستان

كاهش عمليات خاك ورزي ميتواند سبب صرفه جويي در زمان، كاهش هزينه، كاهش نيروي كارگري، كاهش مصرف انرژي و كم كردن تردد ماشين ها شود. سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي با پوششي از بقاياي گياهي كه درسطح خاك بر جاي ميگذارند، ميتوانند مانع فرسايش شده، و با افزايش مواد آلي خاك در درازمدت، باعث بهبود خصوصيات فيزيكي آن شوند. همچنين ميتوانند با حفظ و ذخيره رطوبت خاك براي مدت طولاني تر،تأثير مثبتي در افزايش عملكرد محصول داشته باشند. به همين جهت تأثير چهار روش مختلف خاك ورزي با توجه به شرايط مكانيزاسيون و ادوات در اختيار منطقه بر مديريت زراعي و عملكرد ذرت دان هاي در يك مزرعه تحقيقاتي در جنوب لرستان مورد بررسي قرار گرفت. در اين تحقيق از آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار استفاده شد. تيمارهاي خاك ورزي عبارت بودند از الف: گاو آهن برگرداندار+دو بار ديسك سبك به عمق 8 تا 10 سانتيمتر بعنوان تيمار مرسوم، ب: گاو آهن چيزل با تيغه هاي پنجه غازي+ يك بار ديسك سبك به عمق 8 تا 10 سانتيمتر، ج: يك بار ديسك سبك به عمق 8 تا 10 سانتيمتر، د: دو بار ديسك سبك عمود بر هم به عمق 8 تا 10 سانتيمتر، كه بعنوان روشهاي حفاظتي خاك ورزي در نظر گرفته شدند همچنين دو رقم هيبريد ذرت ديررس 704SC و ميانرسSC499 هم بعنوان ارقام ذرت انتخاب شد. متغيرهاي مورد بررسي شامل زمانهاي انجام كار و ظرفيت مزرعه اي ادوات، درصد جوانه زني و سبزشدن محصول،شاخص برداشت محصول، وزن صددانه و در نهايت عملكرد دانه بودند. نتايج نشان داد كه روش هاي خاك ورزي تأثير معنيداري بر ظرفيت مزرعه اي و عملكرد دانه داشتند اما تأثير تيمارها بر درصد جوانه زني، درصدسبزشدن و شاخص برداشت معني دار نبود. هم چنين اثر متقابل رقم و خاك ورزي بر عملكرد دانه معني دار شد. نهايتاً تيمار 4، با ميانگين جوانه زني 92 درصد و عملكرد 13 تن در هكتار مناسبترين تيماري است، كه اكثر اهداف مورد نظر مديريت مزرعه را تأمين كرد و نسبت به ساير تيمارهاي در اختيار توصيه ميگردد