بازخواني تطبيقي دو قصيده: «آرش كمانگير» كسرايي و «حاشيه هايي بر دفتر شكست» نزار قباني (با تأملي در نگاه متفاوت دو شاعر به ميراث گذشته)

حوادث سياسي در ايران و جهان اعراب، تأثيري ژرف و گسترده بر شعر فارسي و عربي بر جاي نهاده است. منظومه «آرش كمانگير» سياوش كسرايي و شعر «هوامش علي دفترالنكسة» نزار قباني، دو نمونه برجسته از اشعاري است كه فضاي ساليان پس از شكست ها را بازتاب داده است. اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي و با تأملي در نگاه دو شاعر به ميراث گذشته، مضمون و ساختار اين دو قصيده را بررسي و با هم مقايسه نموده است. نتيجه به دست آمده از اين پژوهش، گوياي آن است كه حادثه شكست، تأثيري متفاوت، در نگاه دو شاعر نسبت به ميراث گذشته، برجاي نهاده است. سياوش كسرايي، با تكيه بر ميراث گذشته و با الهام از افسانه هاي ايران باستان، در قالب شعري روايي، كوشيده چراغ اميد را در دل نسلي شكست خورده و ماتم‌زده، برافروزد و آنها را نسبت به آينده اميدوار نمايد، امّا نزار قباني كه پس از حادثه شكست، به كلي تعادل روحي خود را از دست داده، با لحني بسيار تند و به شدّت انتقادي و در قالب شعري خطابي، بر خود و بر همگان لعن و نفرين مي فرستد و خشمگينانه مرگ ميراث گذشته را به سوگ نشسته است.