بحثي دربارة جايگاه كمان و قهرمانان كمان گير در اساطير ايران، يونان و هند

در اسطوره ها و روايات نخستين از زندگي بشر، بنا به ضرورت هاي محيطي و دشواري هاي ناشي از آن، انسان به دنبال راه هايي براي آسان گرداندن زندگي و تأمين امنيت خويش برآمد. از اين روي با اكتشافات و اختراعات ابزارهاي مفيد گام هاي بلندي برداشت. انسان نخستين براي حفظ حيات و پاسداري از زندگي اش در برابر طبيعت وحشي و اقوام بيگانه نيازمند به دفاع از خود بوده است. ابتدايي ترين اشكال دفاع از خويش استفاده از سنگ و چوب بوده است. اين صورت بدوي بعدها به تدريج با اختراع ابزارهايي براي پرتاب سنگ و چوب و... تكميل شد. از اين قبيل بايد از تير و كمان كه از سلاح هاي قديمي بشر است ياد كرد كه به بشر كهن اين امكان را مي داد كه از فاصله اي دور دشمن را مورد هدف قرار دهند. منشأ پيدايي ابزارآلات دفاعي، تكميل و كاربرد آنها علاوه بر سرشت مادي و بشري با توجه به ماهيت خارق العادة اسطوره، زماني جنبة فرابشري و ماورائي مي يابد. بررسي اين مقوله و نقش كمانداران برجسته در روايات اسطوره اي ايران، يونان و هند، مسئله اصلي اين پژوهش است. كمان ها زماني جنبة اساطيري و ماورائي داشته، مخصوص قهرمان يك كشور بود كه از طرف يك خدا به قهرمان داده مي شود و گاه قهرمان است كه متمم و مكمّل كمان در جايگاه معمول آن مي-گردد و نقش فراانساني خويش را ايفا مي كند. اين كنش در اكثر اساطير ملل نمود يافته است. نگارندگان در اين تحقيق مي كوشند كه با روش تحليل محتوا و از منظر ادبيات تطبيقي ضمن بررسي كمان و كمانداران در اساطير ايران، يونان و هند، به بررسي وجوه اشتراك و افتراق آن بپردازند.