بررسي تطبيقي موتيف «زن» در هفت پيكر نظامي گنجوي و مينياتورهاي محمود فرشچيان

در هفت پيكر نظامي و آثار مينياتور محمود فرشچيان يكي از كليدي ترين موتيف ها وجود زن است. اين حضور چشم گير نشان از مركزي بودن زن در اين دو اثر ادبي و هنري است. نخستين عاملي كه به اين دو اثر در كنار هم جلوه ي پررنگي مي بخشد عامل رنگ لباس بانوان و حضور معنوي آنان هم در داستان به لحاظ ارتقاء روحي بهرام شاه و هم حضور فرشته گونه ي زن در آثار فرشچيان است. موتيف يكي از مقوله هاي مهم مورد بحث در حوزة تحليل درون ماية آثار ادبي و هنري است. اين اصطلاح در هنر و ادب براي بررسي درون مايه ي آثار كه تكرار عامل برانگيزانندگي درون مايه آن شده است كارايي دارد. جستجوي اين مقوله در آثار ادبي و هنري به تحليل محتوايي آن و شناسايي روح هنرمند در تأثيرپذيري از محيط زماني و مكاني او نقش بسزايي دارد. موتيف زن كه به خاطر عامل تكرار شوندگي نقش به سزايي در معناي اين دو اثر ايفا مي كند در اين مقاله به لحاظ نقاط مشترك معنايي در برابر هم بررسي مي شوند. در اين مقاله درون مايه اصلي نقش بانوان در هفت پيكر با تصويري از مينياتور استاد فرشچيان همراه است.