بررسي عناصر فرهنگ عاميانه‌ي استان فارس با تكيه بر داستان هاي امين فقيري

فرهنگ عامه به مجموعۀ آداب، رسوم، عقايد، باورها، افسانه ها، حكايات، امثال، بازي ها، سرگرمي ها و اشعار و ترانه هاي محلي گفته مي شود كه در بين عموم مردم يك جامعه رايج است. ازآنجاكه ادبيات هر ملت به ميزان بسياري انعكاس دهندۀ فرهنگ و آداب و رسوم آن ملت است؛ پس ادبيات به ويژه ادبيات داستاني هر جامعه مي تواند يكي از بهترين منابع براي كشف فرهنگ و زبان عامۀ جامعه اي باشد كه در آن به وجود آمده است كه داستان هاي ناحيه اي در اين جنبه از قوت بيشتري برخوردارند. امين فقيري معلمي بوده كه مدت ها در روستاها درس داده است؛ وي از جمله داستان نويسان شيرازي است كه در نوشتن داستان هاي ناحيه اي مهارت و شهرت خاصي دارد. نگارنده درنظر دارد در اين مقاله با بررسي توصيفي- تحليلي داستان هايي از فقيري كه به منطقۀ فارس تعلق دارد در پاسخ به اين پرسش كه زبان و فرهنگ عامۀ منطقۀ فارس در آثار فقيري چقدر بازتاب يافته است؟ ثابت كند فقيري حجم وسيعي از عناصر فرهنگ عامه شهر خود را در داستان هاي مختص به اين ناحيه بازتاب داده است كه اين موضوع موجب آگاهي خوانندگان از زبان و فرهنگ عامۀ منطقه فارس مي شود و اين انعكاس در داستان-هايي از وي كه در روستاها اتفاق افتاده اند، نمود بيشتري دارد.