جستاري در مبحث كلامي نبوت در الهيات تطبيقي مولانا و سلطان ولد مطالعه ي موردي؛ مثنوي معنوي و مثنوي هاي سلطان ولد

مبحث «نبوت» يكي از اساسي ترين مباحثي است كه در علم كلام مطرح مي شود و فرق مختلف اسلامي با تكيه بر مباني فكري خود در اين خصوص اظهار نظر مي كنند. مولانا جلال الدّين يكي از متفكراني است كه در اين عرصه نظرات بديعي از خود ارائه داده و با تكيه بر قدرت علمي – شهودي خود از نگرگاه هاي مختلف به اين اصل پرداخته است؛ علاوه بر مولوي، فرزند و مريد صادقش يعني بهاءالدّين سلطان ولد نيز مسائل كلامي از جمله مسئله ي نبوت را در آثار خود مورد توجّه قرار داده و در اين خصوص گفتارهاي سودمندي بيان كرده است كه نظراتش در بسياري از موارد ملهم از كلام پدرش خداوندگار است؛ اگر چه او در مسائل عرفاني – كلامي نظرات بديع و درخوري نيز بيان مي¬كند. در اين جستار مبحث كلامي نبوت در مثنوي معنوي و مثنوي هاي سلطان ولد (ابتدانامه، رباب-نامه و انتهانامه) بررسي مي گردد؛ نتيجه ي اين پژوهش آشكار مي كند كه مولوي و فرزندش اگر چه راه كشف و شهود را برترين روش در هستي شناسي مي دانند و اهل قيل و قال را سخره ي ظواهر مي پندارند، ليكن از مباني و تعابير اهل كلام در گفتار خود بهره برده و در خصوص مباحثي چونان نبوت، معجزه، شفاعت، معراج و... به بحث و بررسي پرداخته اند.