چالش شخصيّت در آثار غلامحسين ساعدي

غلامحسين ساعدي به خاطر داستان هاي كوتاه خود به شهرت رسيد. او در اين داستان ها روحيات و خرافات و اعتقادات مردم روزگار خود را به چالش مي كشد. به دليل وجود آسيب هاي فرهنگي مختلف، آدم هاي داستان كوتاه به طَبَع آدم هاي واقعي، دچار چالش هاي متفاوتي هستند. اين آدم ها از نويسنده اي به نويسندة ديگر و از نسلي به نسل ديگر متفاوت اند. اين اشخاص در داستان كوتاه، به دليل آسيب هايي كه مي بينند «له شده» تلقّي مي شوند. پس از بررسي علل له شدگي آن ها، گونه هاي متفاوت اين اشخاص در چهار گروه دسته بندي مي گردند: 1) در پي فرصتي براي انتقام هستند، 2) اشخاصي كه هيچ گاه تثبيت نمي شوند و زندگي آن ها دست خوش اظهارات بي پايه اي است كه روزمره در پيرامونشان در جريان است، 3) از تحقير به سوي تباهي مطلق مي گريزند، 4) براي جلوگيري از تلاشي هويّت خود فرافكني مي كنند. موضوع و درون ماية تعداد زيادي از داستان هاي مدرن، تحليل كنش هاي بيروني و دروني آدم ها است، بنابراين در اين جا سعي مي شود با پي گيري نشانه ها در داستان هاي كوتاه دهة 80 شمسي، تا حدّ امكان الگويي صحيح در دسته بندي آدم هاي له شده به دست داده شود. براي دور ماندن از دخالت سليقه و ضرورت بهره گيري از روش علمي، روش نشانه شناسي عمومي كه نشانه ها آغازگاه آن هستند، به كار گرفته خواهد شد.