نقش پلي مورفيسم در ژن CYP17 در خطر ابتلا به سرطان پروستات

عواملي چون ژنتيك، هورمونهاي آندروژني و همچنين فاكتورهاي محيطي نقش مهمي در ابتلا افراد به سرطان پروستات بازي مي كنند. افزايش بيان ژنهاي كد كننده هورمونهاي استروئيدي عامل موثري در افزايش خطر ابتلا افراد به سرطان پروستات محسوب ميگردد. يكي از اين دسته ژنها، ژن CYP17ميباشد كه نقش مهمي در هيدروكسيله كردن و تجزيه اينگونه آنزيمها بازي ميكند. ژنوتيپهاي CYP17 نه تنها نقش مهمي در پيشگيري اين بيماري در افراد دارد بلكه با توجه به سابقه ژنتيكي و همچنين فاكتورهاي محيطي ميتواند به عنوان فاكتور خطر معرفي گردد. جابجائي در يك نوكلئوتيد ) Tآلل A1) و تبديل آن به C (آلل (A2 در بخش ʹ5 اين ژن باعث ايجاد جايگاه برش توسط آنزيمها و در نتيجه افزايش خطر ابتلا به سرطان پروستات ميگردد. هدف از اين تحقيق بررسي ميزان و انواع موتاسيون در ژن CYP17 و همچنين تعيين نقش پلي مورفيسم هاي اين ژن در بيماران مبتلا به سرطان پروستات بود. براي اين منظور 100 نفر بيمار و 100 نفر شخص سالم به عنوان كنترل در بين جمعيت شمال هند بود مورد بررسي قرار گرفتند. تكنيك PCR-RFLP بر روي اين تعداد افراد صورت گرفت و سپس مطالعات انجام شده توسط نرم افزار (SPSS version 16)مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. مطالعات انجام شده نشان ميدهد كه افزايش قابل ملاحظهاي در خطر ابتلا به سرطان پروستات در افراديكه يك كپي از آلل A2 را داشتند وجود دارد (OR; 1.80; 95% CI; 0.99-3.29, P=0.05) و اين خطر در افراديكه دو آلل از A2 را حمل ميكنند به مراتب بيشتر ميباشد. (OR; 2.81; 95% CI; 1.06-7.40, P=0.03)