آسيب شناسي ساختاري، جمعيتي بافتهاي فرسوده با بهره گيري از GIS مطالعه موردي محله سيروس

نواحي كهن شهري كه در زمان شكل گيري متناسب سلسله مراتب نيازهاي ساكنان خود بوده اند، در پي تحولات نظام سكونتگاهي به تأثير از تحولات شيوه هاي ساخت و ساز و تغيير در نيازهاي زيستي، اجتماعي و اقتصادي، هم اكنون فاقد امكانات، خدمات و زير ساخت هاي مناسب شهري بوده و در اكثر موارد داراي ابنيه با عمر بالا و مصالح ناپايدارند. اين بافت ها به دليل وضعيت اجتماعي و اقتصادي ساكنين و مالكين خود معمولا در كوتاه مدت امكان بهسازي و نوسازي نداشته و نيازمند سرمايه گذاري هاي فرا محلي و حتي ملي خواهد بود. محله سيروس كه در مركز تهران واقع شده در طي سال هاي اخير به شدت فرايند فرسودگي را طي كرده و بافتي كاملا فرسوده محسوب مي شود و نياز فوري به بهسازي و نوسازي دارد. چند دهه اخير فن آوري GIS موجب شده تا كاربردهاي داده هاي جغرافيايي و مكاني بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد. GIS تكنولوژي است كه در همه علوم كاربرد دارد. GIS باعث افزايش قدرت حل مشكلات روزمره مهندسي مي شود. در واقع با استفاده از GIS مي توان مسايل شهري را بهتر آناليز نمود و از طريق تحليل هاي مختلف مي توان به درك و پيش بيني شرايط آينده، تصميم گيري در مورد اقدامات لازم براي انجام و اتخاذ سياست هاي مناسب پرداخت. با به نقشه در آوردن مكان و چگونگي تغييرات پديده ها در طول زمان ، مي توانيم به يك دانشي از نحوه عملكرد و رفتار پديده ها دست ژيدا كنيم. در اين تحقيق به منظور تحليل و پردازش داده ها، از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و در بررسي هاي اجتماعي از روش هاي آزمون Pearson ' s chi - square استفاده شده است. ارائه راهبردها و راهكارهايي براي بهبود شرايط كالبدي و اجتماعي محله در جهت حفظ جمعيت و افزايش آن در حد طبيعي به عنوان نتيجه تحقيق در نظر گرفته شده است.